Μπλουμ...
Εδώ στο Σταχτοχώρι η κρίση δεν έχει φτάσει ακόμα. Αυτό άλλωστε είναι ξεκάθαρο από τα... άπειρα κατάρτια των ιστιοπλοϊκών που σουλατσοφέρνουν πέρα δώθε στο Ιόνιο. Απέναντι μου έχει ένα σπίτι με σημαία του Ολυμπιακού κι όπως μου είπε και ένας πιτσιρικάς που με τα χίλια ζόρια τον ξετρύπωσα, εδώ είμαστε πολύ λίγοι. Εννοείται ότι αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τις φυλλάδες και έτσι η ενημέρωσή μου στηρίζεται μόνο σε ό,τι μαθαίνω από τα μικρά και βιαστικά τηλεφωνήματα. Το τελευταίο που δεν μπόρεσαν να καταλάβω ήταν η καθυστερημένη ανάμειξη του βάτραχου στη διαδικασία πώλησης του Τζιμπούρ. Έτσι για να αυξήσουμε τα έσοδα της εταιρείας.
Για όσους μπορούν να διαβάζουν πίσω από τα γεγονότα είναι πλήρως φυσιολογική και ερμηνεύσιμη η προσπάθεια του προπονητή μας εκδίωξης του Τζιμπούρ. Θα πρέπει όμως, όσο και να βοηθάει ο παίκτης με τον άστατο χαρακτήρα του, να μην κλείνουμε τα μάτια στην ελαχιστοποίηση παικτών αξίας από την ενδεκάδα. Κατανοώ πλήρως το εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο της θέσης του Νίκου Θανόπουλου, αλλά εγώ σαν οπαδός θέλω στην Α.Ε.Κ. που δεν είναι ούτε Πανιώνιος ούτε Ηρακλής πολλούς έτοιμους παίκτες αξίας και λιγότερα ταλέντα που αργότερα θα τα εκμεταλλευτούμε με οποιονδήποτε τρόπο.
Εν πάση περιπτώσει το γεγονός ότι μετράμε μόνο μια νίκη στα επτά φιλικά εμένα δεν μου λέει τίποτα. Ο αγώνας με το κράτος έφτασε και κάθε φορά όταν κερδίζεις το κράτος που σε έχει μουντζώσει είναι ευτυχία. Έχουμε οκτώ μέρες μπροστά μας να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και κυρίως οι υγιώς σκεπτόμενοι σύντροφοί μας, γιατί εμείς ως γνωστόν, οι έχοντες αρρωστημένη νοοτροπία είμαστε πάντα έτοιμοι. Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό πρέπει να βρει 60.000 πιστούς να σπρώχνουν την ομάδα να βοηθάνε τους παίκτες, να καλύψουν την όποια ενδεχομένως διαφορά μας χωρίζει αγωνιστικά από τον γάβρο.
Τις τελευταίες ώρες πληροφορούμαι με ανακούφιση ότι σιγά - σιγά συμπληρώνουμε πεντάδα στο μπάσκετ μια στην προκειμένη περίπτωση μας περιμένει Γολγοθάς για να πείσουμε τον κόσμο να έρχεται στον Νότιο Ελληνικό... Πόλο. Όσον αφορά τα αιτήματα της τσιγγάνας η οδύσσεια μεταξύ Μενιδίου Σαλαμίνας και Λαυρίου, αλλά και Νέου Ηρακλείου συνεχίζεται κανονικά.
Εχθές το βράδυ το τηλέφωνό μου, χτύπησε και το... πράσινο ( στην κυριολεξία όμως δυστυχώς ) δόθηκε. Μόλις ξεκινήσει η λεγόμενη και εκταμίευση θα το καταλάβει και ο τελευταίος πικραμένος. Αυτές λοιπόν οι ώρες είναι πολύ δύσκολες αλλά και πολύ ευτυχισμένες. Άλλοι είναι εδώ που είμαι εγώ κι άλλοι είναι εκεί που είναι ο Βασίλης ο φίλος μου. Έτσι κι αλλιώς όμως αυτές οι γραμμές δεν γράφονται από υποχρέωση αυτές οι γραμμές γράφονται από αίσθημα κι όπως συμβαίνει με την ORIGINAL καθοδηγούνται από την καρδιά ( γι' αυτό δεν αρέσουν στους πολλούς ) και όχι από το μυαλό και τη λογική ( γι' αυτό αρέσουν στους λίγους ).
Αντιχούλιγκαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου